(On)vrede en nu?
In de viering van 23 september hebben we in de Vredeskerk, in Steenbergen in een mooie viering het einde van de Vredesweek gevierd. Bij de voorbereiding op het thema van de vrede hoort ook voorbereidingsmateriaal van Pax. Pax schrijft in haar inleiding: Blijvende vrede begint bij een inclusieve samenleving waarin ieder mens een stem heeft, ongeacht achtergrond of gender. Met een eerlijke en rechtvaardige verdeling van macht. Met zeggenschap voor burgers en lokale gemeenschappen. Met sterke democratische waarden en instituten. Aan dit rijtje heb ik ook het woord ‘bestaanszekerheid’ toegevoegd, een woord dat zeker niet mag ontbreken in deze tijd.
De vraag tijdens het schrijven van een preek is hoe kan ik hedendaagse zaken verbinden met woorden uit de Bijbel. Deze keer werd het mij niet moeilijk gemaakt, omdat het Bijbelverhaal van die zondag gaat over de eigenaar van de wijngaard die zich onvermoeibaar inzet om dagloners naar zijn velden te trekken (Matteüs 20,1-6a). Zelfs tot op het elfde uur vindt hij nog mensen op straat die wachten op werk. De crux zit hem in het tweede gedeelte van de lezing, wanneer de arbeiders van het eerste uur evenveel betaald krijgen als arbeiders van het laatste uur. De arbeiders van het eerste uur vinden dat wie meer gewerkt heeft meer betaald moet krijgen.
Maar is dat ook zo? Hoeveel mensen kunnen aan het einde van de maand niet de eindjes aan elkaar knopen. Zij werken ook dag in dag uit of zijn afhankelijk van een uitkering. Een MBO student vertelde op televisie dat mensen vaak op haar studie reageren met de woorden: ‘O, doe jij MBO kader? Dat is ook een lage opleiding.’ Totdat die mensen naar de kapper moeten of een vakman nodig hebben. De eigenaar van de wijngaard laat zien hoe belangrijk het is om je in te zetten voor alle mensen. Laten we de woorden van de Vredesweek ter harte nemen en wat meer als die eigenaar zijn.
Lenie Robijn
Pastoraal werkster Sint Annaparochie en Sint Christoffelparochie