Pasen en nu verder!
Als er één persoon is die waarschijnlijk naadloos aansluit bij de geloofsbeleving van vele mensen in onze tijd, is het wel de apostel Tomas.
Toch werd Tomas door de eeuwen heen met een bepaalde laatdunkendheid bekeken. We kennen allemaal de uitdrukking van de ‘ongelovige Tomas’. De Bijbellezing van afgelopen week vertelt over de gebeurtenissen van vlak na Pasen. De leerlingen zijn samen in de bovenzaal op één na, en dat is Tomas. Geheel onverwachts verschijnt Jezus in hun midden. De eerste woorden die klinken zijn: “Vrede zij u.” Vervolgens toont Jezus zijn handen en zijn zijde. Nogmaals klinkt het: “Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft zo zend Ik u.” Daarna schenkt Hij hun de heilige Geest. De leerlingen zijn vol van het gebeuren en vertellen het hele verhaal aan Tomas, maar Tomas is sceptisch. Eerst zien en dan geloven.
Eerst zien en dan geloven. Het valt niet mee om in deze tijd gelovig te zijn. Hoe vertel je aan de mensen om je heen dat je naar de kerk gaat, dat je gelovig-zijn belangrijk vindt in je leven. Vorige week zijn we in beide parochies op twee studiemomenten met bestuur en parochiekerncommissies bij elkaar gekomen om na te denken hoe we het geloof in de toekomst handen en voeten kunnen geven. Uitgangspunt is de missionaire parochie. Maar wat is nu een missionaire parochie? Kort gezegd komt een missionaire parochie hierop neer dat de kerk van een “onderhoudskerk” (een kerk die probeert te overleven), verandert in een kerk die relevant is voor de samenleving. Een uitnodigende kerk waarin naast de eigen parochianen ook plaats is voor iedereen die zich welkom voelt, voor een stiltemoment, een kaarsje aansteken, een bijeenkomst of viering bijwonen of een gesprek.
Lenie Robijn
Pastoraal werkster Sint Annaparochie en Sint Christoffelparochie